در اینجا شایسته است  دستورى بسیار بسیار گرانقدر و ارزشمند به رسم بهترین تحفه و عطیه به حضور گوهر شناس قدردان تقدیم بدارم . و آن این که قاضى قضاعى در ( دستور معالم الحکم و مأثور مکارم الشیم من کلام امیرالمؤمنین على بن ابى طالب  علیه الصلوه و السلام) بدین صورت  نقل روایت  کرده است  که :

البراء بن عازب  قال : دخلت  على على علیه السلام فقلت  : یا امیرالمؤمنین سألتک  بالله الا خصصتنى باعظم ما خصک  به رسول الله صلى الله علیه و سلم مما خصه به جبریل مما ارسله به الرحمن عزوجل . فقال :  لولا ما سألت  ما نشرت  ذکر ما ارید ان استره حتى اضمن لحدى اذا اردت  ان تدعو باسم الله الاعظم فاقرا من اول الحدید ست  آیات  , و آخر الحشر  هو الله الذى لا اله الا هو  , الى آخرها . فاذا فرغت فتکلمت  فقل : یا من هو کذلک  افعل بى کذا و کذا . فوالله لو دعوت  به على شقى لسعد  .

قال البراء : فوالله لا ادعو بها لدنیا ابدا . قال على علیه السلام : اصبت  , کذا اوصانى رسول الله صلى الله علیه و سلم غیر انه امرنى ان ادعو بها فى الامور الفادحه  .

براء بن عازب  گوید : بر امیرالمؤمنین علیه السلام وارد شدم و آن جناب  را به خدا سوگند دادم که مرا به اعظم اسمایى که خداوند رحمن جبرئیل را به ارسال آن مخصوص داشت و وى رسول الله صلى الله علیه و آله و سلم را و آن حضرت  شمارا, مخصوص گردان . فرمود : اگر سئوال تو نمى بود من اراده داشتم که آنرا تا در لحدم نهاده شوم پوشیده بدارم . هرگاه خواهى خدا را به اسم اعظم وى بخوانى , شش آیه اول حدید ( بعد از بسم الله الرحمن الرحیم  تا  و هو علیم بذات  الصدور  ) و آخر حشر از  هو الله الذى لا اله الا هو  تا آخر سوره را بخوان , و پس از آن بگو اى کسى که چنانى با من چنین کن ( یعنى حاجت  خود را بخواه ) که سوگند به خداوند اگر بر شقى بخوانى سعید مى گردد . براء گفت  : قسم به خدا من آنرا براى دنیا نمى خوانم . امام علیه السلام فرمود : همین صواب  است  , رسول الله صلى الله علیه و آله و سلم مرا هم اینچنین وصیت  فرمود جز اینکه مرا امر کرد که خدا را بدان در کارهاى بزرگ  و دشوار روزگار بخوانم]( و بدانکه هیچ حاجتى براى انسان شریف تر و عزیزتر از قرب  الى الله نیست  که لقاء الله است  و ( رساله لقاء الله)  ما در وصول بدان زاد راه است  .

منبع: نور علی نور