آیه کریمه انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا بر پیامبر (صلى الله علیه وآله ) در خانه ام سلمه ، نازل شده و سپس پیامبر (صلى الله علیه وآله ) و فاطمه (علیها سلام )و حسن و حسین (علیه السلام ) و فرا خواند و عبا را بر روى خود و آنان انداخته و فرموده است : هؤ لاء اهل بیتى ، فاذهب عنهم الرجس و طهرهم تطهیرا .
در این هنگام ام سلمه مى گوید: آیا من نیز با ایشان هستم ، اى رسول خدا ؟ !
پیامبر (صلى الله علیه وآله ) مى فرماید: تو بر مکان خودى و به سوى خیر.
ابن اثیر، از رید بن ازقم نقل مى کند که : رسول خدا (صلى الله علیه وآله ) فرموده است : من دو چیز را در میان شما باقى مى گذارم که اگر بدانها تمسک جویید، هیچ گاه گمراه نشوید، یکى از آن دو، عظیم تر از دیگرى است ؛ کتاب خدا که ریسمانى است از آسمان به زمین ؛ و دیگرى ، اهل بیت من است ، و (این دو )از یکدیگر جدا نشوند تا آن که در حوض بر من وارد شوند، پس بنگرید که پس از من با آنها چه مى کنید !.
و همچنین در همان کتاب است که البراء گفته است : رسول خدا (صلى الله علیه وآله ) را دیدم که حسن بن على را بر شانه خویش نهاده ، مى گفت : خداوندا ! من او را دوست دارم ؛ تو نیز او را دوست بدار !
و نیز رسول خدا (صلى الله علیه وآله ) فرمود: حسین از من است و من از حسین ام ؛ خداوندا !مسى را که حسین را دوست بدارد، دوستدار، حسین ، سبطى از اسباط است .
همچنین آمده است ، رسول خدا (صلى الله علیه وآله )، حسن و حسین و محسن را به اسامى پسران هارون ، یعنى شبر و شبیر و مبشر، نامگذارى فرمود.
گویم : این حدیث ، اشاره اى است به فرمایش دیگر رسول خدا (صلى الله علیه وآله ) که به امیر مؤمنان (علیه السلام ) فرمود: تو نسبت به من چون هارونى براى موسى .
و شیعیان به تواتر، از رسول خدا (ص )نقل کرده اند: این پسرم (حسین (ع ) )
امام است و پسر امام ، و او برادر امام و پدر هفت امام است ، که نهمیهن آنها قائم شان است .