شنیدى زلف او پوشید رویش   حجاب اوست آیات نکویش 

اشارت است به رباعى از خواجه ابو سعید ابوالخیر که گوید:

دى شانه زد آن ماه خم گیسو را   بر چهره نهاد زلف عنبر بو را
پوشید بدین حیله رخ نیکو را   تا هر که نه محرم نشناسد او را

مراد از ((زلف )) کنایه از مرتبه امکانیه از محسوسات و معقولات است . و مراد از ((روى )) و ((چهره )) همان مقام ذات است که آن را به تجلى کثرات پوشیده است و با این حیله پوشیدن کثرات بر رخ خود، کارى کرد که نامحرمان به حریم ذات او راه نیابند، لذا همه کثرات محرم ذاتند و آن محرمان مانع ورود نامحرمان دل به قرقگاه رخ او شوند.
بطور اجمال حجاب ، ظلمانى و نورانى است حجابهاى ظلمانى از عالم جسمانیت است ، و نورانى از ماوراى طبیعت که مجرداتند. ان لله سبعین الف حجاب من نور و ظلمه لو کشفها لاحترقت سبحات وجهه ما انتهى الیه بصره . و ذات احدیت در آن حجب که آنها را مظاهر و اسماء نیز گویند، مختص است . چون اختفاء معنى در صورت بلکه ادق و الطف از این تمثیل و از این روى اسماء از جمله حجب ذات شمرده شده اند.
ان فى خلق السموات و الارض و اختلاف اللیل و النهار و الفلک التى تجرى فى البحر بما ینفع الناس و ما انزل الله من السماء من ماء فاءحیا به الارض بعد موتها و بث فیها من کل دابه و تصریف الریاح و السحاب المسخر بین السماء و الارض لایات لقوم یعقلون (بقره /۱۶۴.)
آنچه که در آسمانها و زمین است آیات نکوى اویند که زلف او شدند و براى اهل دل محرمند ولى براى غیر نامحرم و مانع تجلى ذاتند.

ما سمیعیم و بصیریم و هشیم   با شما نامحرمان ما خامشیم

منبع: جلد دوم شرح دفتر دل-شارح:استاد صمدی آملی