کلام معصومین

ادعیه مأثوره هر یک مقامى از مقامات انشائى و علمى ائمه دین اند، لطائف شوقى و عرفانى، و مقامات ذوقى و شهودى که در ادعیه نهفته اند در روایات وجود ندارند، زیرا در روایات مخاطب مردم اند و با آنان به فراخور عقل و فهم و ادراک و معرفتشان سخن مى گفتند نه هر چه که گفتنى بود، اما در ادعیه و مناجات ها با جمال و جلال مطلق و محبوب و معشوق حقیقى به راز و نیاز بودند، لذا آنچه در نهان خانه سر و نگار خانه عشق و بیت  المعمور ادب داشتند به زبان آوردند.

و دیگر استفاده هائى که از حدیث مذکور مى شود این که معصوم در یک روایت در موضوعى با سائلى به مقدار عقلى او بیانى دارد و چه بسا که وى را در ورود و اقتحام بدان نهى مى فرماید، ولى شخص دیگر را به فحص و تحقیق در پیرامون آن تهییج و تشویق مى فرماید. بلکه چه بسا در سؤال شخصى ابتداء جوابى به اجمال مى فرماید و چون سائل الحاح در جواب تفصیلى آن مى نماید جواب به شرح و تفصیل مى شنود.

منبع: ولایت تکوینی