در باب نود و پنجم مصباح الشریعه ، روایت شده است که :
امام صادق علیه السلام فرمود: عارف شخص او با خلق ، و قلب او با خدا است .
سعدى در افاده این معنى چه نیکو سروده است :

هرگز وجود حاضر و غایت شنیده اى

من در میان جمع و دلم جاى دیگر است

ابناى روزگار به صحرا روند و باغ

صحرا و باغ زنده دلان کوى دلبر است

دعاى عرفه حضرت سیدالشهداء علیه السلام ، و دعاى سحر حضرت امام محمد باقر ، که در سحرهاى ماه مبارک رمضان مى خوانید، و مناجاتهاى باب الحوائج الى الله ، امام هفتم موسى بن جعفر علیه السلام ، که در بلد امین کفعمى نقل شده اند، و مناجاتهاى شعبانیه جناب وصى ، امیرالمؤمنین على علیه السلام ، و مناجات خمس عشر؛ حضرت امام سجاد حضرت بقیه الله و تتمه النبوه ، امام زمان ، مهدى موعود که از ناحیه مقدسه آن جناب به شیخ کبیر ابى جعفر محمد بن عثمان بن سعید (رضوان الله علیه ) داده شده ، که در هر روز از ایام ماه مبارک رجب دستور خواندن آن صادر گردیده است و صدها کتابها از این گونه حقایق الهیه که از وسائط فیض الهى ؛ یعنى ائمه اطهار علیه السلام ، به ما رسیده است که از هیچ عارف و حکیم ، لطائف عرفانى در ظریف ترین کسوت الفاظ بدین پایه دیده و شنیده نشده است ، بلکه نقش عرفاى اسلام ترویج و احیاى این معارف حقه مروى از این مقربین و اولیاء الله است که دستورالعمل را باید از این دهن هاى عصمت فرا گرفت ، عارف سنایى چه نیکو گفته است :

ره رها کرده اى از آنى گم

عز ندانسته اى از آنى خوار

قائد و سائق صراط الله

به زقرآن مدان و به زاخبار

جز بدست و دل محمد نیست

حل و عقد خزینه اسرار

آن لطائف ذوقى و عرفانى ، آن نکات سرى که در ادعیه و اوراد و مناجاتهاى ائمه اطهار ما پیدا مى شود، در روایات نمى شود به دست آورد؛ زیرا که در روایات مخاطب مردم اند و با مردم به فراخور عقل آنها صحبت مى کردند و سخن مى گفتند. اما در مناجاتها و ادعیه در خلوتخانه عشق با جمال و جلال مطلق به راز و نیاز مى پرداختند که آنچه گفتنى بود به زبان مى آوردند.

منبع:فضایل و سیره چهارده معصوم در اثار علامه حسن زاده آملی