اشعار عجیب و پر رمز و راز علامه حسن زاده آملی که اواخر ماه مبارک رمضان ۱۳۸۸ ه ق سروده شده است. این اشعار به گوشه ای از مقامات عرفانی ایشان اشاره دارد.‏

من نه مرد این ورو نه مرد اونور هسّمه‏

من گرفتار دل و شه جانه دلبر هسّمه‏

من بیمه اتّا کلو او دکته پیته زغال‏

شکر کمّه که اسا خورشید خاور هسّمه‏

تا شه خودّه بر کنارها کردمه از گیرودار

پادشاه اقتدار هفت کشور هسّمه‏

تو شه خودّه اشنى نونى کى هسّى اى برار

من شه خودّه اشمه و یمّه که محشر هسّمه‏

لطف اون جانه خدا هسّه که در دریاى علم‏

هم که کشتى هم که لنگر هم که بندر هسّمه‏

دین پاک مصطفى ره به علىّ مرتضى‏

هم سپاه و هم سلاح و هم که سنگر هسّمه‏

نصف شو که پرسمه گیرمه وضو خومّه نماز

کمّه چى پروازها با این که بى‏پر هسّمه‏

شو که بیّه شوپر هرور خوانه شونه پرزنون‏

جانه آمی من مگر کمتر ز شوپر هسّمه‏

خوانى از سرّ حسن سر در بیارى دون که من‏

بنده فرمونبر آل پیمبر هسّمه

ترجمه

من نه مرد اینسو و نه من مرد آنسومیباشم

من گرفتار دل و دلبر عزیز خودم هستم

من یه تکه ذغال ترد در آب افتاده بودم

شکر مینمایم که اکنون خورشید خاور هستم

تا خودم را از گیر و دار برکنار نمودم

پادشاه اقتدار هفت کشور شده ام

ای برادر تو به خود مینگری اما نمیگویی کیستم

من که به خویشتن مینگرم میبینم که محشری هستم

لطف آن خدای عزیز است که در دریای علم

هم کشتی و هم لنگر و هم بندر میباشم

دین پاک مصطفی و راه علی مرتضی را

هم سپاه و هم سلاح و هم سنگر می باشم

نیمه شب که بیدار میشوم و وضویی میسازمو نماز میخوانم

چه پروازهای میکنم با اینکه بال و پری ندارم

 شب که میشود شب پره به طرف که میخواهد پر میزند

عزیز من بگو که آیا من از شب پره کمتر هستم؟

آیا میخواهی از سر حسن سر در بیاوری؟

من بنده فرمانبر آل پیمبر میباشم‏