دیوان اشعار

دیوان اشعار

کد ثبت علمی:۱۵۱۹-۶۱۰-۳۴۹۰۴۰۴۰۱۷-۲۷۵۹

این کمترین به سه زبان تازى و پارسى و تبرى، اشعار بسیار سروده است.

دیوان اشعارم به تازى و پارسى، مقدارى مکرر به طبع رسیده است. این کلمه اشعارى به زبان تبرى است که به خواهش دوست فاضل گرانقدرى برایش ارسال داشته‏ایم:

بسم اللّه الرّحمن الرّحیم‏

الحمد لله رب العالمین‏

این صحیفه را- که حاوى ابیاتى به زبان تبرى از طبع خامل این باقل:

حسن حسن‏زاده آملى است- به پیشگاه والاى مولایش دانشمند گرانقدر جناب «خواجه ابو سعید آملى» حاج آقا رضا ولائى (زاده الله المتعالى القرب إلیه) تقدیم مى‏دارد. إن الهدایا على مقدار مهدیها.

۲۲ ذی القعده ۱۴۱۵ ه ق- ۲/ ۲/ ۱۳۷۴ ه ش‏

۲۹/ ۱۲/ ۱۳۵۴

بسم الله که مبدء کائناته‏

بسم الله که سرچشمه حیاته‏

بسم الله که کلید مشکلاته‏

بسم الله که شافع عرصاته‏

یک و چار و هفت و یکهزار و یک نوم‏

ته نوم هسّ و ته نوم هرگز نبونه گوم‏

هفت دریو مرکّب بووه صد هزار بار

توم بون و ته نوم هسّه که نبونه توم‏

ذکر یونسى باب مرا ده یارون‏

حاجت بخواهین خدا جواده یارون‏

شکار غافل صید صیّاده یارون‏

دنیا صیّاد و شیطون شیّاده یارون‏

۲۵ ع ۱، ۱۳۶۹ ه ق‏

هر سو رو کمّه نور خدائه یارون‏

این نور خدا بى‏انتهائه یارون‏

هر ذرّه که در ارض و سمائه یارون‏

سر تا قدمش صدق و صفائه یارون‏

نما شونه سر چمشک بزو ستاره‏

مره به چشمک‏ها کرده این اشاره‏

عاشق که به شو برسیه بى‏قراره‏

بى‏قراره که گاه دیدار یاره‏

ماه رمضون ماه خداءه یارون‏

ماه روزه و ذکر و دعائه یارون‏

قرآن بخونین شمه شفاءه یارون‏

حاجت بخواهین حاجت رواءه یارون‏

شاه لافتى و هل أتى على‏ئه‏

بعد از مصطفى أمه آقا على‏ئه‏

خزونه علّم الأسماء على‏ئه‏

أى آیینه خدانما علی‏ئه‏

۶/ ۲۲/ ۱۳۷۴

شکار تا غافل نبوءه تیر نخورنه‏

و چه تا برمه نکنه شیر نخورنه‏

مرد روزگار نامرد دسّه نشنه‏

شاله‏ها کرده شکار ره شیر نخورنه‏

۵/ ۷/ ۱۳۴۷

توره که دارمه مال و مناله کورمه‏

زرره که دارمه سنگ و سفالّه کورمه‏

اونى که وسّه یاد بایرم باینّه‏

حرف زیادى و قیل و قالّه کورمه‏

اتّا چکّه اوبوین چى‏ها بایّه‏

ریکاء و کیجاء خوش‏نما بایّه‏

صاحب هزارون ادّعا بایّه‏

از قدرت اون جانه خدا بایّه‏

۷/ ۷/ ۱۳۴۷

من کی هسّمه که بووم توره خوامه‏

من چى هسّمه که بووم ته فدامه‏

شه خودّه که أشمه اتّا گدامه‏

ته سایه که مه سر دره پادشامه‏

۱۷/ ۶/ ۱۳۴۷

اوندل که به ته عشق گرفتار نیه‏

اوندل که و ته بارره خریدار نیه‏

و شنا سگ پیش دم بدئن خورمه قسم‏

سگ هم وره خوارنى و گنه‏خوار نیه‏

۱۱/ ۷/ ۱۳۴۷

ای ونگ شام اذان بمؤئه مه گوش‏

مه تن بلرزسّ و مه دل بموئه جوش‏

هی روزّه شوکمّی و شوره کمّى روز

ناگهون گننه برو چارکس دوش‏

وضو بیتمه بخونّم شه نمازّه‏

خداءه پیش بورم راز و نیازّه‏

امشو جمعه شو هسّ و امیدوارمه‏

احیاها کنم همین شوء درازّه‏

امشوئه تاریکى چنّه مزه داینه‏

مزه شوهاى ماه روزه داینه‏

مه دلّه نمّه امشو چى کارد بوشه‏

انّه آه و ناله داینه و سوزه داینه‏

۱۲/ ۸/ ۱۳۴۷

امشو من چنّه راز و نیازها کنّه‏

چنّه ذکرها کردم و نمازها کنّه‏

تا دل سحر بر سیمه شه دل وا

دیماشه جانه آمى پروازها کنّه‏

۲۸/ ۷/ ۱۳۴۷

بشنو سّمه جام‏جم جهون نمائه‏

جام طلسمى هسّ و گرون بهائه‏

نو نسّمه که و رمزى از امائه‏

همین هسّه که خدا مره هدائه‏

جانى که ته سر نیه صفا نداینه‏

کارى که ته سر نیه سزا نداینه‏

شاهى که ته در خنه گدا نبوئه‏

بیچاره بهاى یک گدا نداینه‏

۶/ ۸/ ۱۳۴۷

مه دسّه هماس که زمى گیر بایمه‏

مه چک تله دکت و ناگزیر بایمه‏

گته مه که پیر بیمه شه کار ره رسمه‏

کاره رس نیمه اسا که پیر بایمه‏

ع ۱، ۱۳۸۹ ه ق‏

ته تیر که بدل هنیشه چنّه خواره‏

زخمى که تو بزوئى چى مزه داره‏

دشمن گرمى نرمى چى ناگواره‏

آمى که تنّی کنّه و نه بلاره‏

کنه پیش بورم حرفى پیداها کنم‏

تا بتونم ته وصف و ثناها کنم‏

اى توشه دونّى چى نازنین وجودى‏

مره لفظ هاده که من أداها کنم‏

۲۸/ ۵/ ۱۳۴۸

اگر ته مجنون نبوام پس چى بوأم‏

اگر ته قربون نبوام پس چى بوأم‏

اگر ته وسرّ مه جانه خاره همدم‏

در کوه و هامون نبوام پس چى بوأم‏

۲ ج ۱، ۱۳۹۱ ه ق‏

برزیگر و نّه بدیمه بینجه جار

بینجه جارّه و جین کردنه خوار خوار

مره بأوتنه اى جانه برار

شه دکاشته و جین‏ها کن و خوار دار

اواخر ماه مبارک رمضان ۱۳۸۸ ه ق‏

من نه مرد این ورو نه مرد اونور هسّمه‏

من گرفتار دل و شه جانه دلبر هسّمه‏

من بیمه اتّا کلو او دکته پیته زغال‏

شکر کمّه که اسا خورشید خاور هسّمه‏

تا شه خودّه بر کنارها کردمه از گیرودار

پادشاه اقتدار هفت کشور هسّمه‏

تو شه خودّه اشنى نونى کى هسّى اى برار

من شه خودّه اشمه و یمّه که محشر هسّمه‏

لطف اون جانه خدا هسّه که در دریاى علم‏

هم که کشتى هم که لنگر هم که بندر هسّمه‏

دین پاک مصطفى ره به علىّ مرتضى‏

هم سپاه و هم سلاح و هم که سنگر هسّمه‏

نصف شو که پرسمه گیرمه وضو خومّه نماز

کمّه چى پروازها با این که بى‏پر هسّمه‏

شو که بیّه شوپر هرور خوانه شونه پرزنون‏

جانه آمی من مگر کمتر ز شوپر هسّمه‏

خوانى از سرّ حسن سر در بیارى دون که من‏

بنده فرمونبر آل پیمبر هسّمه‏

۱۹/ ۴/ ۱۳۵۰

متاع عشق چى بازار داینه‏

خریدارون بى‏آزار داینه‏

خریدارى چو بابا طاهر لر

خریدارى چون من در لار دینه‏

آخر صفر ۱۳۸۹ ه ق‏

«بوین چه‏ها، بوین چه‏ها»

به روز و شو حضور دار بوین چه‏ها بوین چه‏ها

شه دلّه سوى نور دار بوین چه‏ها بوین چه‏ها

اتی مه حرفه گوش دار اتی شه جا سروش دار

هراس مرگ و گور دار بوین چه‏ها بوین چه‏ها

همیشه ذکر یار دار زبون و گوشّه خوار دار

دو چشّه مثل کور دار بوین چه‏ها بوین چه‏ها

پرت و پلا نأونأو چون و چرا نأونأو

نه زرّه دار نه زور دار بوین چه‏ها بوین چه‏ها

بأؤ خدا خدا خدا تو پادشاه و من گدا

مره به عشق و شور دار بوین چه‏ها بوین چه‏ها

دل هسّ و جاى دلبره نه جاى شخص دیگره‏

شطونّه از خود دور دار بوین چه‏ها بوین چه‏ها

اتی شه سرکتى بزن توره نمّه چتى بزن‏

توشه عقل و شعور دار بوین چه‏ها بوین چه‏ها

حسن تو در بروز خود نوین شه خودّه یک نخود

شِ کارّه جمع و جور دار بوین چه‏ها بوین چه‏ها

۱۹/ ۴/ ۱۳۵۰

مه ره در کوه و وشه چنّه خوشه‏

بخورم واش و ولک کوه و وشه‏

نه نومى بورم از این و از اون‏

نه از خوش و نخوش و ته شه و مه شه‏

مقالات مرتبط

پاسخ‌ها

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *