دیوان اشعار
اشعار
دیوان اشعار
این کمترین به سه زبان تازى و پارسى و تبرى، اشعار بسیار سروده است.
دیوان اشعارم به تازى و پارسى، مقدارى مکرر به طبع رسیده است. این کلمه اشعارى به زبان تبرى است که به خواهش دوست فاضل گرانقدرى برایش ارسال داشتهایم:
بسم اللّه الرّحمن الرّحیم
الحمد لله رب العالمین
این صحیفه را- که حاوى ابیاتى به زبان تبرى از طبع خامل این باقل:
حسن حسنزاده آملى است- به پیشگاه والاى مولایش دانشمند گرانقدر جناب «خواجه ابو سعید آملى» حاج آقا رضا ولائى (زاده الله المتعالى القرب إلیه) تقدیم مىدارد. إن الهدایا على مقدار مهدیها.
۲۲ ذی القعده ۱۴۱۵ ه ق- ۲/ ۲/ ۱۳۷۴ ه ش
۲۹/ ۱۲/ ۱۳۵۴
بسم الله که مبدء کائناته |
بسم الله که سرچشمه حیاته |
|
بسم الله که کلید مشکلاته |
بسم الله که شافع عرصاته |
|
یک و چار و هفت و یکهزار و یک نوم |
ته نوم هسّ و ته نوم هرگز نبونه گوم |
|
هفت دریو مرکّب بووه صد هزار بار |
توم بون و ته نوم هسّه که نبونه توم |
|
ذکر یونسى باب مرا ده یارون |
حاجت بخواهین خدا جواده یارون |
|
شکار غافل صید صیّاده یارون |
دنیا صیّاد و شیطون شیّاده یارون |
|
۲۵ ع ۱، ۱۳۶۹ ه ق
هر سو رو کمّه نور خدائه یارون |
این نور خدا بىانتهائه یارون |
|
هر ذرّه که در ارض و سمائه یارون |
سر تا قدمش صدق و صفائه یارون |
|
نما شونه سر چمشک بزو ستاره |
مره به چشمکها کرده این اشاره |
|
عاشق که به شو برسیه بىقراره |
بىقراره که گاه دیدار یاره |
|
ماه رمضون ماه خداءه یارون |
ماه روزه و ذکر و دعائه یارون |
|
قرآن بخونین شمه شفاءه یارون |
حاجت بخواهین حاجت رواءه یارون |
|
شاه لافتى و هل أتى علىئه |
بعد از مصطفى أمه آقا علىئه |
|
خزونه علّم الأسماء علىئه |
أى آیینه خدانما علیئه |
|
۶/ ۲۲/ ۱۳۷۴
شکار تا غافل نبوءه تیر نخورنه |
و چه تا برمه نکنه شیر نخورنه |
|
مرد روزگار نامرد دسّه نشنه |
شالهها کرده شکار ره شیر نخورنه |
|
۵/ ۷/ ۱۳۴۷
توره که دارمه مال و مناله کورمه |
زرره که دارمه سنگ و سفالّه کورمه |
|
اونى که وسّه یاد بایرم باینّه |
حرف زیادى و قیل و قالّه کورمه |
|
اتّا چکّه اوبوین چىها بایّه |
ریکاء و کیجاء خوشنما بایّه |
|
صاحب هزارون ادّعا بایّه |
از قدرت اون جانه خدا بایّه |
|
۷/ ۷/ ۱۳۴۷
من کی هسّمه که بووم توره خوامه |
من چى هسّمه که بووم ته فدامه |
|
شه خودّه که أشمه اتّا گدامه |
ته سایه که مه سر دره پادشامه |
|
۱۷/ ۶/ ۱۳۴۷
اوندل که به ته عشق گرفتار نیه |
اوندل که و ته بارره خریدار نیه |
|
و شنا سگ پیش دم بدئن خورمه قسم |
سگ هم وره خوارنى و گنهخوار نیه |
|
۱۱/ ۷/ ۱۳۴۷
ای ونگ شام اذان بمؤئه مه گوش |
مه تن بلرزسّ و مه دل بموئه جوش |
|
هی روزّه شوکمّی و شوره کمّى روز |
ناگهون گننه برو چارکس دوش |
|
وضو بیتمه بخونّم شه نمازّه |
خداءه پیش بورم راز و نیازّه |
|
امشو جمعه شو هسّ و امیدوارمه |
احیاها کنم همین شوء درازّه |
|
امشوئه تاریکى چنّه مزه داینه |
مزه شوهاى ماه روزه داینه |
|
مه دلّه نمّه امشو چى کارد بوشه |
انّه آه و ناله داینه و سوزه داینه |
|
۱۲/ ۸/ ۱۳۴۷
امشو من چنّه راز و نیازها کنّه |
چنّه ذکرها کردم و نمازها کنّه |
|
تا دل سحر بر سیمه شه دل وا |
دیماشه جانه آمى پروازها کنّه |
|
۲۸/ ۷/ ۱۳۴۷
بشنو سّمه جامجم جهون نمائه |
جام طلسمى هسّ و گرون بهائه |
|
نو نسّمه که و رمزى از امائه |
همین هسّه که خدا مره هدائه |
|
جانى که ته سر نیه صفا نداینه |
کارى که ته سر نیه سزا نداینه |
|
شاهى که ته در خنه گدا نبوئه |
بیچاره بهاى یک گدا نداینه |
|
۶/ ۸/ ۱۳۴۷
مه دسّه هماس که زمى گیر بایمه |
مه چک تله دکت و ناگزیر بایمه |
|
گته مه که پیر بیمه شه کار ره رسمه |
کاره رس نیمه اسا که پیر بایمه |
|
ع ۱، ۱۳۸۹ ه ق
ته تیر که بدل هنیشه چنّه خواره |
زخمى که تو بزوئى چى مزه داره |
|
دشمن گرمى نرمى چى ناگواره |
آمى که تنّی کنّه و نه بلاره |
|
کنه پیش بورم حرفى پیداها کنم |
تا بتونم ته وصف و ثناها کنم |
|
اى توشه دونّى چى نازنین وجودى |
مره لفظ هاده که من أداها کنم |
|
۲۸/ ۵/ ۱۳۴۸
اگر ته مجنون نبوام پس چى بوأم |
اگر ته قربون نبوام پس چى بوأم |
|
اگر ته وسرّ مه جانه خاره همدم |
در کوه و هامون نبوام پس چى بوأم |
|
۲ ج ۱، ۱۳۹۱ ه ق
برزیگر و نّه بدیمه بینجه جار |
بینجه جارّه و جین کردنه خوار خوار |
|
مره بأوتنه اى جانه برار |
شه دکاشته و جینها کن و خوار دار |
|
اواخر ماه مبارک رمضان ۱۳۸۸ ه ق
من نه مرد این ورو نه مرد اونور هسّمه |
من گرفتار دل و شه جانه دلبر هسّمه |
|
من بیمه اتّا کلو او دکته پیته زغال |
شکر کمّه که اسا خورشید خاور هسّمه |
|
تا شه خودّه بر کنارها کردمه از گیرودار |
پادشاه اقتدار هفت کشور هسّمه |
|
تو شه خودّه اشنى نونى کى هسّى اى برار |
من شه خودّه اشمه و یمّه که محشر هسّمه |
|
لطف اون جانه خدا هسّه که در دریاى علم |
هم که کشتى هم که لنگر هم که بندر هسّمه |
|
دین پاک مصطفى ره به علىّ مرتضى |
هم سپاه و هم سلاح و هم که سنگر هسّمه |
|
نصف شو که پرسمه گیرمه وضو خومّه نماز |
کمّه چى پروازها با این که بىپر هسّمه |
|
شو که بیّه شوپر هرور خوانه شونه پرزنون |
جانه آمی من مگر کمتر ز شوپر هسّمه |
|
خوانى از سرّ حسن سر در بیارى دون که من |
بنده فرمونبر آل پیمبر هسّمه |
|
۱۹/ ۴/ ۱۳۵۰
متاع عشق چى بازار داینه |
خریدارون بىآزار داینه |
|
خریدارى چو بابا طاهر لر |
خریدارى چون من در لار دینه |
|
آخر صفر ۱۳۸۹ ه ق
«بوین چهها، بوین چهها»
به روز و شو حضور دار بوین چهها بوین چهها |
شه دلّه سوى نور دار بوین چهها بوین چهها |
|
اتی مه حرفه گوش دار اتی شه جا سروش دار |
هراس مرگ و گور دار بوین چهها بوین چهها |
|
همیشه ذکر یار دار زبون و گوشّه خوار دار |
دو چشّه مثل کور دار بوین چهها بوین چهها |
|
پرت و پلا نأونأو چون و چرا نأونأو |
نه زرّه دار نه زور دار بوین چهها بوین چهها |
|
بأؤ خدا خدا خدا تو پادشاه و من گدا |
مره به عشق و شور دار بوین چهها بوین چهها |
|
دل هسّ و جاى دلبره نه جاى شخص دیگره |
شطونّه از خود دور دار بوین چهها بوین چهها |
|
اتی شه سرکتى بزن توره نمّه چتى بزن |
توشه عقل و شعور دار بوین چهها بوین چهها |
|
حسن تو در بروز خود نوین شه خودّه یک نخود |
شِ کارّه جمع و جور دار بوین چهها بوین چهها |
|
۱۹/ ۴/ ۱۳۵۰
مه ره در کوه و وشه چنّه خوشه |
بخورم واش و ولک کوه و وشه |
|
نه نومى بورم از این و از اون |
نه از خوش و نخوش و ته شه و مه شه |
|
پاسخها