قزوین را بر این طلبه دعا گوى شما حقّى عظیم است. واقعه‏اى را از حدود سى و هفت سال پیش از این به یادگار دارم و به عرض مى‏رسانم. و آن این که در روزهاى پنجشنبه و جمعه و مطلق تعطیلیهاى ایّام مرسوم و متعارف درسى، در محضر مبارک استاد بزرگوارم جناب علّامه شعرانى (رضوان اللّه تعالى علیه) ریاضیات مى‏خواندم.
در صبح سعادت روز پنجشنبه‏اى که از مدرسه مروى تهران به حضور انورش در بیت المعمور آن حضرت تشرّف حاصل کردم، بعد از تحیّت صبحگاهى رو به من فرمود و گفت: «آقاى میرزا ابو الحسن قزوینى به تهران تشریف آورده‏اند و شنیدم درس و بحث را شروع کرده‏اند. شما این درسهایى را که پیش من و آقایان دیگر دارید، طورى تنظیم کنید که محضرش را ادراک کنید».
استادان عزیز، فرهنگیان گرامى! روحانیت حقیقى را مشاهده بفرمایید و روحانى واقعى را ببینید!

این استاد بزرگ حضرت علّامه شعرانى چه بزرگوارى درباره‏
شاگردش مى‏فرماید، و چگونه عالم دیگر معاصرش مثل علّامه رفیعى را به بزرگى نام مى‏برد و شاگردش را به ادراک محضر شریفش امر مى‏فرماید. این داعى از آیه اللّه رفیعى قزوینى آگاهى نداشت و او را نمى‏شناخت، برکاتى که از محضر شریفش عاید این کمترین شده است به ارشاد و راهنمایى حضرت استاد علّامه شعرانى بوده است.
آرى: «متّحد جانهاى شیران خداست».

منبع: منبع: کلمه ۵۶۸ هزار و یک کلمه