ظهور عین سالک بهر سالک   ظهور حق بود اندر مسالک 

آنچه براى سالک تجلى مى کند همان عین ثابت او است و عین ثابت او هم همان ظهور حق تعالى در طریقه سالک است . دلیل آن بیت بعدى است .

چه عین ثابتش با حضرت حق   مغایر نیست در هستى مطلق 

صور علمیه موجودات در صقع ذات ربوبى ، در لسان عارف به اعیان ثابته و در نزد حکماء به ماهیات تعبیر مى شود و این حضرت علمیه مظاهر اسماء و صفاتند. لذا اعیان ثابته به منزلت ابدان اسماء و صفاتند، چنانکه اعیان خارجى به منزلت ابدان اعیان ثابته اند.
این ماهیات اعنى اعیان ثابته ، از ذات الهى به فیض اقدس و تجلى اول فایضند چنانکه در خارج از حضرت علمیه به فیض مقدس فایضند؛ و هر دو فیض اگر چه مقدسند ولى اولى اقدس است .
آنچه از فیض ازلى عاید هر موجودى شده است ، نور اقدس وجود است و آن نور سره چون به لحاظ حدود ملحوظ گردد اسماى اعیان بر آنها نهاده مى شود و کثرت پدید مى آید و این حدود و تعینات از یکدیگر متمایز مى گردند.

این حدود را در لسان حکماء ماهیات گویند و در لسان عرفان اعیان ثابتان . پس هر موجودى را عین ثابت خاصى است که منشاء پیدایش آثار وجودى اوست و محل قابل گرفتن فیوضات بارى تعالى و مبداء وهاب فیض به لسان حال هر عینى که همه استعداد و تقاضاى ذاتى اوست ، افاضه مى فرماید. (مآثر آثار ج ۱ – اعیان ثابته ) پس سالک کوى یار نیز آنچه دارد از تجلى حق در عین ثابت خود که همان ذات اوست دارد. ((فاینما تولوا فثم وجه الله )) ((اءنا عند المنکسره قلوبهم .))

منبع: شرح دفتر دل-شارح:استاد صمدی آملی