این رساله ء شریف و عزیز که بر یک مقدمه و یازده فصل مرتب گشته پیرامون دعا و ذکر و مناجات , نگارش یافته است . حضرت استاد دام ظله مقدمه رساله را به بیان کلماتى چند حول مکانت و منزلت دعا از دیدگاههاى مختلف اختصاص داده آنگاه فصول یازده گانه رساله را که هر کدام در مطلبى از مطالب مربوط به دعا و ذکر و مناجات است , یکى پس از دیگرى شروع مى کند که چکیده و خلاصه آنها بدین قرار است :

فصل یکم : در باره چهل کلمه مبارک ذکر و دعا منتخب از قرآن کریم که همراه با برخى اشارات و لطائف اسرار است .

فصل دوم : در اینکه ادعیه مأثوره از اولیاء دین , حائز لطایف خاصیند که در روایات مرویه از آنان یافت نمى شود و بیان سر آن .

فصل سوم : در بیان اینکه خداوند تبارک و تعالى براى هر چیزى حدى معین کرد , جز دعا و ذکر که از آن به کم راضى نگشت و فرمود : (( اذکرو الله ذکرا کثیرا )) .

فصل چهارم : در بیان اینکه باید به آنچه که در عدد دعا و ذکر یا عدد ایام آنها از معصوم رسیده اهتمام داشت و از زیاده یا کم کردن آن اجتناب نمود .

فصل پنجم : در بیان اینکه اوقات و امکنه را در تأثیر دعا و ذکر دخلى
بسزاست .

فصل ششم : در بیان اینکه یکى از شرائط مهم تأثیر اذکار و ادعیه طهارت داعى و ذاکر است .

فصل هفتم : در بیان اینکه باید عبارت دعا را صحیح ادا کرد و از لحن در آن اجتناب نمود , زیرا دعاى ملحون به سوى حق جل على بالا نمى رود .

فصل هشتم : در بیان اینکه دعاء موقت و مأثور براى شیعه مستضعف است , نه شیعه مستبصر , زیرا که او به فعلیت رسیده و بالغ است . خود مى داند کجا و چگونه بخواهد و چه بگوید .

فصل نهم : در بیان دو مطلب است

۱ : اینکه هر کسى را استعداد خاصى است و نباید از یک ذکر خاص نسبت به همه افراد تأثیر واحدى را انتظار داشت .

۲ : اینکه آنچه از القاءات و تمثلات که در حال ذکر و دعا عاید ذاکر و داعى مى شود , همه درونیند , نه بیرونى .

فصل دهم : در بیان اینکه مطلب اهم در دعا مراعات کردن ادب مع الله است .

فصل یازدهم : در بیان سر استجابت دعاء و اینکه دعاء از اسباب مؤثره در عالم است , نه مخالف سنت جاریه الهى .

این رساله تا کنون مکرر به طبع رسیده است و آخرین بار توسط انتشارات تشیع در تیراژ ۳۰۰۰ نسخه طبع و منتشر شد .

منبع: مرورى بر آثار و تألیفات استاد فرزانه حضرت آیت الله علامه حسن حسن زاده آملى[ دامت معالیه]