حضرت مولى حسن زاده آملی مى فرماید:

((دیده من طورى است که اگر در روز روشن به نامحرم افتد در پیشگاه حق به قبض مى افتم و تاریک مى شود چون از نعمت هاى الهى براى خودم این مى دانم که خود اهل دغل و دورویى و نیت بد نسبت به دیگران داشتن ، نیستم لذا اگر کسى هم اینچنین باشد را ببینم زود منفعل مى شوم و در قبض مى افتم . البته این خصیصه را هم دارم که اگر کسى نسبت به من بدى هم بنماید و بى ادبى کند و یا حیله نماید نمى توانم نسبت به او نیت بد کنم و این خودستایى نیست بلکه الحمد لله رب العالمین خداوند مرا اینطور قرار داد که نمى توانم نسبت به دیگران نیت بد داشته باشم ، اگر چه از دست افرادى زخم خوردم و با من دشمنى ها کرده اند ولى به لطف الهى دیدم که نسبت به آنها هرگز نیت بد ندارم و نمى توانم بر علیه آنها کارى کنم . این هم از لطف الهى است که الحمد لله رب العالمین . و اگر از دیگران نیت بد ببینم هم زود به قبض مى افتم و لذا دیده من در دیدن نامحرم از یارم دور مى شود و به قبض مى افتم )).

ز مردم تا گران جانى بدیدم   به القاءات سبوحى رسیدم 

هر آن زخمى که دیدم از زمانه   براى فیض حق بودى بهانه 

ز ادبار و ز اقبال خلایق   ندیدم جز محبتهاى خالق 

هر آن چیزى تو را کز آن گزند است  

براى اهل دل آن دلپسند است 

منبع: شرح دیوان اشعار علامه حسن زاده آملی