اگر عاشق نیستی خود را درمان کن

ترا از عاشقى باشد چه آیت   برو در راه درمان و دوایت
که با نامحرمانش آشنایى   که در بیم و امیدت مبتلایى

در بیت ۱۱۱ فرمود در عشق به انسان کامل و وصل به او صادق باش و آنکه را منافق است از موافق جدا کن لذا در این دو بیت مى فرماید اگر از منافق و نامحرم نسبت به انسان کامل دور نشوى هرگز آیت و نشانه اى از عشق و عاشقى به وصال به انسان کامل در تو نیست و لذا باید در پى درمان این مریضى ات بر آیى . به همین دلیل است که در بیم و امید قرار دارى وگرنه عارف بالله را که دائما عشق به انسان کامل است نه بیم است و نه امید که فارغ از بیم و امید است . بیت پایانى این باب نیز به منزله ارتباط و پلى است که باب هفدهم را به باب هجدهم مرتبط نمود.
تبصره : یکى از لطائفى که در این باب هفدهم قابل دقت بسزاست آن است که عدد ابیات این باب ۱۱۴ است که به عدد اسم شریف ((جامع )) است و این نکته را در تشرف حضورى به محضر عرشى مولایم عرض کردم که مباحث این باب مرتبط به علم حروف و اوفاق و اعداد و تکسیر و جفر بود و سخن از حروف مقطعه به عنوان محور مباحث این باب بود و لذا ابیات این باب هم به ۱۱۴ بیت به عدد اسم شریف جامع رسیده است ؛ که مطابق با استعداد این بنده اش فرمود: بدین مطلب توجه نداشتم ولى چه خوش هم به عدد جامع آمده است که بسیار شیرین پیاده شده است . سپس در مورد عیون هم فرمود که بعد از انتهاى کار وقتى به عزیزى که پیش من آمد و برایش سخن از عیون به میان آوردم که در شصت و شش عین جمع شد گفت آقا چه خوش شد که به عدد اسم ((الله )) شد که عرض کردم من توجه نداشتم با اینکه اینهمه در این رشته ها کار کردم ولى حق مى فرمایى که چه خوش شد که به عدد اسم شریف ((الله )) پیاده شد، اینجا هم چه خوب شد که به عدد اسم شریف ((جامع )) ۱۱۴ بیت شده است.

منبع:جلد دوم شرح دفتر دل-شارح:استاد صمدی آملی