خوشا وقتى که دل اندر خروش است   که نظم دفتر دل با سروش است 

مراد از سروش جبرئیل امین (علیه السلام ) است . و این ابیات حکایت از حال خاص جناب مولى حسن زاده روحى فداه در هنگام سرودن دفتر دل دارد؛ چه اینکه سراسر دیوان حضرتش در اربعین ها و سوز و گدازها و ذکر و دعا و فکر و تعقل بود و لذا مى فرمودند که در حال عادى به نحو تخیل با در نظر گرفتن موضوعى نمى توانم حتى یک بیت هم شعر بگویم . در این بیت هم مى فرمایند که سرودن دفتر دل با جناب جبرئیل و سروش غیبى بود لذا وقتى دفتر دل به اتمام رسید و بار دیگر به سروده ها رجوع کردم دیدم این من نبودم که سرودم بلکه گوینده و سراینده دیگرى بود که هو الاول و الاخر و الظاهر و الباطن . و لذا راقم بر این باور است که دفتر دل در مقام و مرتبه قرب فرائض گفته شده است که اول به صورت انزال دفعى و بارقه اى الهى بر قلب حضرتش بود و سپس به صورت تنزیل بنحو نظم و ابیات آن در نوزده باب و وصیت و خاتمه متحقق شده است ، ذلک فضل الله یؤ تیه من یشاء لذا سخن از جبرئیل مطرح شده است .

منبع:جلد دوم شرح دفتر دل-شارح:استاد صمدی آملی