این قضیه که من مى نویسم به خوبى واضح مى کند که هر چیزى که بعد از این باید واقع شود حتمى الوقوع است حتى حادثه جزئى . یک روز صبح با دقت زیاد کتابت مهم و طولانى داشتم به زبان انگلیسى ، وقتى صفحه سیّم را تمام کردم به جاى آن که ظرف شن را بردارم دوات را برداشتم و روى کاغذ ریختم و مرکب از روى میز تحریر جارى شده به کف اتاق ریخت زنگ زدم خدمتکار آمده با سطل آب شروع به شستن اتاق کرد تا لکه مرکب را پاک کند و در بین کار به من گفت : دیشب خواب دیدم که دست مى مالم و لکه مرکب را از اینجا زایل مى کنم . من به او گفتم : راست نمى گویى ، او گفت : درست مى گویم و خواب خود را براى خدمتکار دیگر که با من مى خوابد نقل کرده ام . اتفاقا آن خدمتکار دیگر که شاید هفده سال دارد براى صدا کردن این که مشغول شستن بود وارد شد، من به طرف او رفتم و پرسیدم : این چه خوابى دیده بود؟ جواب داد: نمى دانم . باز پرسیدم : براى تو نقل کرده است ؟ دخترک گفت : آه بلى او خواب دیده بود که از کف اتاق لکه مرکب را پاک مى کند… این عمل آن طور شدنى است و تعیین شده که از چند ساعت پیش اثر خود را بخشیده … و به این جهت است که من به طور وضوح این جمله را مى گویم : هر چه مى آید حتما خواهد آمد.

منبع:هزار و یک کلم