هر کس هرچه هست و باید بشود از آغاز کار معلوم است. دفتر دل هم گوید:کند احوال هر پیری حکایت                 ز اوصاف جوانیش برایت

چو هر طفلی بود آغاز کارش              کتاب شرح حال روزگارش

هرآنخویی پدر یا مادرش راست           همان خو نطفه او را بیاراست

غذای کسب باب و شیر مامش          بریزد زهر یا شکر بکامش

چو از پستان پاکت بود شیرت            تویی فرخنده کیش پاک سیرت

منی بذر و نسا حرث و تو حارث          بجز تو حاصلت را کیست وارث؟

اگر پاکست تخم و کشت زارت           هر آنچه کشته ای آید بکارت

وگرنه حاصلت بر باد باشد                 تو را از دست تو فریاد باشد

نفخت فیه من روحی شنیدی            ولی اطوار نفخش را ندیدی

که اندر نطفه هم بابا ومادر                نماید نفخ هر یک ای برادر

تو سبحان الذی خلق الازواج              بخوان در خلقت نطفه امشاج

دمد هریک ز روح خویش در وی           از این ارواح اطوارش شود طی

(هزار و یک نکته . نکته ۳۵۸)