معجزات  سفراى الهى بر دو قسم است  : قولى و فعلى .

معجزات  فعلى : تصرف  در کائنات  و تسخیر آنها و تأثیر در آنها , به قوت  ولایت  تکوینى انسانى به اذن الله است  , همچون شق القمر و شق الارض و شق البحر و شق الجبل و شق الشجر و ابراى اکمه و ابرص و احیاى موتى , و غیرها .

ابراى اکمه و ابرص از حضرت  مسیح علیه السلام بود که فرمود[ : (  و ابرىء الاکمه و الابرص و أحى الموتى باذن الله ] شق الجبل از صالح پیغمبر علیه السلام , به تفاسیر قرآن کریم ضمن کریمه[ : (  فقال لهم رسول الله ناقه الله و سقیها ] در سوره شمس , و به باب سیزدهم نبوت  بحار  رجوع شود . و شق الارض و شق البحر از موسى کلیم علیه السلام که اولى را در هلاک  قارون , و دومى را در هلاک  فرعون , اعجاز فرمود . و شق القمر و شق الشجر از خاتم انبیاء صلى الله علیه و آله . واقعه شق الشجر در خطبه قاصعه نهج البلاغه آمده است  که امیرالمؤمنین فرمود : درخت  به امر رسول الله صلى الله علیه و آله از جاى خود کنده شده و مانند مرغى بال زنان به سوى پیغمبر اکرم شتافت  تا در نزد آن جناب  ایستاد , معجزه فعلى است  .

قلع درب  قلعه خیبر به دست  یدالله امیرالمؤمنین امام على علیه السلام از معجزات  فعلى و قدرت  ولایت  تکوینى آن جناب  است  . عالم جلیل عمادالدین طبرى که از اعلام قرن ششم هجرى است  در کتاب  بشاره المصطفى لشیعه المرتضى به اسنادش روایت  کرده است  که امیر علیه السلام فرمود :

[ (  و الله ما قلعت  باب  خیبر وقذفت  به اربعین ذرا عالم تحس به اعضائى بقوه جسدیه و لا حرکه غذائیه و لکن ایدت  بقوه ملکوتیه و نفس بنور ربها مستضیئه ](  . و همین حدیث  شریف  را جناب  صدوق در مجلس هفتاد و هفتم امالى خود با اندک  اختلافى در متن آن به اسنادش روایت کرده است   .

منبع : انسان کامل از دیدگاه نهج البلاغه