اى اهل دوستى و سداد! و اى طالبان هدایت و ارشاد! اى برادران با صفا و دوستان با وفا! تا کى از حرم عشق و دوستى محروم بوده، در چاه غیبت گرفتار باشیم چرا به نواحى قدس راه نیابیم و به باغهاى انس پر نکشیم؟ آیا ما عبث و بیهوده آفریده شده و بى هدف رها گشته ایم؟ آیا سزاوار است که مانند حیوانات چرنده بخوریم و لذت بریم و از لقاى خداى عزوجل در غفلت و بى خبرى باشیم؛ تااین که روزى اجل ما را دریابد و آن آرزوها را به گور بریم؟ چنین گمانى بر شما بس بعید و ناشایسته است، چه برخهى از گمانها خطا و گناهند.

منبع: رساله لقاء الله