سر خود به خدا گو!

خوشا به حال کسى که از خواب غفلت بیدار شود و خود را آماده سازد! خوشا به حال کسى که سر خود به غیر خدا نگوید و فقط در راه تقرب به او و لقا و رضایش کوشش کند! چه ، به ما امر شده است جز او را عبادت نکنیم و جز او کسى را نجوییم . پس خدا را با خلوص قلب ، یگانه دان ! تا با چشم بصیرت نظاره کنى که لا هو الا هو و لا اله الا هو؛ و او اول و آخر و ظاهر و باطن است ، و هر کجا باشید با شماست .
اى دوست ! از خود حیا مى کنم چه رسد به این که به دیگران بگویم این رساله را در لقاء الله نوشته ام . چگونه حیا نکند؟ کسى که از کفشکن ، بلکه از در خانه دوست رانده شده ، چگونه مى تواند در شرح لقاى او کتاب بنگارد؟
آیا این خروج از زى صورت خود نیست ؟ و خروج از آن جز کار گزافه گو نیست .

افلاطون الهى مى گوید: (( قله معرفت بسى بلندتر از آن است که هر پرنده اى به آن پرواز کند و سرادق بصیرت پنهان و پوشیده تر از آن است که هر سالکى به آن راه یابد  )) .

منبع:معلم ثانى ابونصر فارابى ، فصل چهارم از شرح رساله زیتون کبیر یونانى ، شاگرد ارسطو، صفحه ۸، چاپ حیدر آباد دکن . لقاء الله ، ص ۱۲