چو عین بنده خود اسمى ز اسما است  

همه اسماى حق عین مسمى است 

عین هر شى ء به حسب وجود عین حق است و به حسب حدود غیر مسمى است که در بیت ۲۴ و بیت ۲۵ باب ششم بحث آن گذشت که اسم عین مسمى است و هم غیر مسمى است .

پس این مرآت عبد عبد است یا حق   تمیز مشتق منه است و مشتق

چون در ابیات قبلى فرمود که عبد در عین و وجودش مرآت حق است ، بلکه اسم است و هر اسمى عین مسمى بحسب وجود است ؛ حال در اینکه این وجود و مرآت وجودى عبد، عبد است یا حق ؟ و چگونه باید عبد را از حق تمیز داد؟ در جواب گویى که وجود و مرآت عبد را اگر به حسب صرف وجود بینى حق و مشتق منه است و اگر به لحاظ حد بنگرى عبد است و مشتق . و لذا فرق بین مشتق منه (حق ) و مشتق (عبد) به اصل وجود و حد اوست . پس خلق عین حق است بدین معنى که حد را بردار و حق را بگذار. اگر اصل وجود را ملاحظه کردى او را مرآت عبد یابى در وجود، و اگر حد را بنگرى او را مرآت حق یابى در ظهور، چه حد ظهور اصل است .
پس هم اشتقاق محفوظ باشد و هم مرآتیت عبد و حق محفوظ بماند تا جمع بین حق و خلق گردد.

منبع: جلد دوم شرح دفتر دل-شارح:استاد صمدی آملی