چنین در خاطر دارم که صدرالمتالهین در تفسیر سوره مبارک یس و یا در تفسیر دیگر مى فرماید که شخصى را مى شناسم که حدت ذهنى بسزا داشت و از هوش و بینش سرشارى برخوردار بود، کلیات و مرسلات را خیلى خوب ادراک مى کرد، اما براى او رهزنى پیش آمد که برگشت و بدین سوى منعطف شد و دل به امور مادى خوش کرد که تا آنچنان تعلقات به مادیات هوش و بینائى و صفا و بى رنگى را از او گرفت که از ادراک معانى و حقائق کلیه باز مانده بود و قادر به ادراک  آنها نبود.

اصلا تعلق با تعقل جمع نمى شود.

غلام همت  آنم که زیر چرخ کبود

زهر چه رنگ  تعلق پذیرد آزاد است

انسان باید با دو جناح ملکوتى و لاهوتى خود که دو بال قوه نظرى و قوه عملى اویند از حضیض ناسوت به اوج عالم قدس پرواز کند. به قول متأله سبزوارى:

یبدو جناحا العقل عن لاهوت

یاوى لاوج القدس من ناسوت

ولى تعلقات به امور مادى مانع این طیران مىگردند، یعنى مانع رسیدن انسان از قوه به فعلیت و از نقص به کمال مى شوند. و هر آنچه رهزن انسان در راه استکمال وجودى او مى شود آن بت  اوست.

حضرت امام جعفر صادق علیه السلام فرمود:

هر آنچه تو را از خدایت باز مى دارد آن بت تو است.

منبع: ولایت تکوینی