تشبیه ذاکر خدا به مرغ آواز خوان درون چمن
تشبیه ذاکر خدا به مرغ آواز خوان درون چمن
کد ثبت علمی :۸۱۸-۶۱۰-۳۴۹۰۴۰۴۰۱۷-۲۰۵۷
چنانکه مرغ تا بیند چمن را نیارد بستنش آنگه دهن را
به منزله تنظیر براى بیت قبلى است . به مرغى که به چمن زار رسیده است کسى زمزمه و آواز را به او یاد نمى دهد زیرا
بلبل از فیض گل آموخت سخن ور نه نبود این همه قول و غزل تعبیه در منقارش
در وهله اول مرغ به یاد چمن مى افتد سپس این ذکر او را به چمن انس مى دهد و بعد از آنکه این مرغ و آن بلبل به چمن رسیدند خودشان به سخن در آیند و او را ناز کنند. قهرا در این ذکر هرگز غفلت راه ندارد زیرا که آن انس مقام عندیت تامه است ، و اینها همه از برکات وجودى تجلیات نسیمى است .
حافظ گوید:
مرا مگوى که خاموش باش و دم در کش که مرغ را نتوان گفت در چمن خاموش
منبع:جلد دوم شرح دفتر دل-شارح:استاد صمدی آملی
پاسخ‌ها