مرحوم حاج میرزا زین العابدین شیروانى در کتاب شریف بستان السیاحه (ص ۵۳۹) در ذکر آن جناب گوید:
حضرت واهب العطایا آن حضرت را مانند یحیى علیه السلام در حالت طفولیت حکمت عطا فرمود: و در صغر سن امام انام گردانید. و بسان عیسى بن مریم علیه السلام در وقت صباوت به مرتبه ارجمند رسانید. عجب است از اشخاصى که قائل اند بر این که خواجه خضر و الیاس از انبیاء و شیطان و دجال از اهداء در قید حیاتند؛ و انکار دارند وجود ذى وجود صاحب الزمان را و حال آنکه آن حضرت افضل است از انبیاء سلف ، و اوست ولد صاحب نبوت مطلقه و ولایت کلیه .
عجب تر آن که بعضى از متصوفه که خود را از اهل دانش شمارند و از ارباب بینش پندارند قائلند بر این که در ملک هندوستان در میان برهمنان و جوکیان مرتاضان و ریاضت کشان مى باشند که به سبب حبس نفس و قلت اکل جند هزار سال عمر کرده و مى کنند، با وجود این منکر وجود آن حضرت اند.
فقیر گوید:
انکار وجود آن حضرت در حقیقت انکار بارى تعالى است ، منت خداى را که فقیر را همچنان آفتاب روشن که کیمیاگر از اجزاى متفرقه اکسیرى ساخته بر نقره طرح مى کند و آن نقره را طلاى احمر مى سازد و حال آنکه در اندک زمان پوشیده و نابود مى شود و طلا بر عکس آن چند هزار سال بر یم منوال است و نابود نمى شود، پس اگر ولى خدا مانند آن کیمیا از اکسیر التفات خویش ، بدن خود را همرنگ روح گرداند و باقى و دائم سازد، بعید نخواهد بود. آنان که منکر وجود آن حضرتند و لفظ مهدى و صاحب الزمان را تاءویل مى کنند، از کوردلى ایشان است ، و الا به اندک شعورى چه جاى انکار است والله یهدى من یشاء الى صراط مستقیم .
این بود کلام محققانه مرحوم شیروانى در بستان البسیاحه که به عنوان مزید بصیرت نقل آنرا مغتنم دانسته ایم .
علاوه اینکه اعاجیب تاءثیرات تکوینى نفس از حبس دم و دیگر ریاضات و مجاهدات حتى از طوایفى با وجود کفر آنان از حد عد و احصاء خارج است ، و بسیارى از آنها در زیر مربوطه مسطور است ، تا چه رسد در خواص ‍ نفسى که قدسى و عقل فعال مصادف وجود طبیعى است . در باب سى و نهم کتاب غایه المراد فى وفق الاعداد که از اصول و امهات کتب علم شریف اوفاق است تا حدى در دم و هم و غیر آنها که مرتاضان را است عنوان شده است که موجب اعجاب آدمى است ، و ما از جهت خوف اطناب از تعرض بدان اعراض کرده ایم .

منبع:فضایل و سیره چهارده معصوم در اثار علامه حسن زاده آملی