از على بن یقطین ، روایت مى کند: مهدى عباسى از امام ابوالحسن علیه السلام پرسید که : آیا حرمت شرب خمر در کتاب خداى تعالى ذکر شده است ؟ زیرا مردم تنها مى دانند که از آن نهى شده ، لیکن نمى دانند که آیا تحریم نیز شده است یا نه !
حضرت فرمود: خمر در کتاب خداى تعالى نیز تحریم شده است .
مهدى عرض کرد: یا اباالحسن ! این حرمت در کجاى قرآن ذکر شده است ؟
حضرت فرمود: در آنجا که خداوند متعال مى فرماید: قل انما حرم ربى الفواحش ما ظهر منها و ما بطن والاثم و البغى بغیر الحق .
وقتى خداوند مى فرماید: ما ظهر منها، مقصود زناى علنى و پرچم هایى است که فاجران براى زنان بدکار در جاهلیت در بالاى خانه نصب مى کرده اند. و قول خداوند متعال که مى فرماید: و مابطن ، یعنى زن پدر؛ زیرا پیش از بعثت پیامبر صلى الله علیه وآله چون پدر وفات مى کرد، پسرش که از آن زن نبود او را به ازدواج خویش در مى آورد. پس خداى تعالى این عمل را تحریم فرمود.
و مقصود از الاثم ، همان خمر است که خداى تعالى در جاى دیگرى مى فرماید: یسئلونک عن الخمر و المیسر، قل فیهما اثم کبیر و منافع للناس .  پس ، اثم در کتاب خداوند، خمر و قمار است و همان طور که خود فرموده ، گناه شان بسى بزرگ تر است .
پس مهدى مرا گفت : اى على بن یقطین ! این فتوایى هاشمى است .
من نیز بدو گفتم : راست گفتى اى امیر مؤمنان ! و حمد خدایى را که این علم را از شما اهل بیت دور نساخت !
به خدا قسم ، هنوز چیزى نگذشته بود که مهدى خطاب به من گفت : راست گفتى ، اى رافضى !

منبع:فضایل و سیره چهارده معصوم در اثار علامه حسن زاده آملی