از امیر المومنین (علیه السلام ) روایت است که : آب باران قریب العهد به عرش است ، و در ابتداى ریزش باران در باران مى ایستاد که سر و روى ایشان تر مى شد.
این باران طاهر طهور و دواء و شفاء چون به زمین خاکى رسید تیره مى گردد، و به پلید رسد پلید مى گردد، و رودها به فراخور گنجایش ‍ خودشان آب مى گیرند: اءنزل من السماء فسالت اودیه بقدرها (رعد: ۱۷) و رستنى ها از وى مى رویند و هو الذى انزل من السماء ماء فاخرجنا به نبات کل شى ء (انعام : ۹۹) و زمین مرده بدان زنده و سر سبز و خرم شود. و الله انزل من السماء ماء فاحیا به الارض بعد موتها (نحل : ۶۵) الم تر ان الله انزل من السماء ماء فتصبح الارض ‍ مخضره (حج : ۶۳) همچنین است آب حیات علم که از آسمان عالم آخرت فرو مى ریزد (( و ان الدار الاخره لهى الحیوان )) (عنکبوت : ۶۴) با محل آن که نفوس بشرى است

منبع:شرح فص حکمه ، ص ۳۷۷