یک وقتى در درس‏هاى قبلى عرض کردیم چه خوب است هر وقتى که‏ مى ‏خواهید قرآن را شروع کنید یعنى پس از اتمام دوره‏اى و شروع دوره تازه یک موضوعى را انتخاب کنید و آیات مربوط به آن موضوع را علامت زده و یادداشت و جمع کنید. این خیلى کار مى‏ رسد پس هم قرائت باشد و ثواب، و نیز تأمل در قرآن صورت بگیرد و هم کارى بکنید از جمله موضوعى که انتخاب مى‏ کنید، درباره انبیا و اولیاء الله و عباد الله باشد که خداوند آن‏ها را اسم مى ‏برد و در حالاتشان و در تنگناى زندگى‏ شان و در پیشامدهاى دنیویى شان و حوادث روزگار که کم و بیش نمونه آنها براى همه پیش مى آید، و در آن حالات کذایى خداى سبحان را به چه اسمى مى ‏خواندند این خیلى کار مى‏ رسد؛
مثلا در آن مصیبت کذایى، حضرت ایوب عرض مى‏ کند: «رب أ نى مسنى الضر وأنت أرحم الراحمین» (انبیاء (۲۱) آیه ۸۳). این حالت ایوبى براى من و شما در مشکلات دنیوى کم و بیش مى ‏آید، و آن ابتلایى که براى حضرت یونس پیش آمده است، ظل آن مطابق احوال و عوالممان برایمان پیش مى ‏آید.
در آن بحران مشکل و گرفتارى ‏اش خدا را به آن ذکرش خوانده است: «لا إله إلا أنت سبحانک إنى کنت من الظالمین» (انبیاء (۲۱) آیه ۸۷). به قدرى خداوند روى این ذکر و ندا امضا گذاشته و تجویز فرموده و تحسین کرده که فرمود: «ونجیناه من الغم» (انبیاء (۲۱) آیه ۸۸)؛ یعنى حضرت یونس (ذوالنون) را به واسطه این ذکر نجات دادیم خوشا به حال ایشان! به ما چه!؟
دنبالش پاسخ فرمود: «وکذ لک ننجى المؤمنین» (انبیاء (۲۱) آیه ۸۸). اختصاص به حضرت یونس ندارد، شما هم اگر به این ذکر یونسى ذاکر بوده باشید «کذ لک ننجى المؤمنین»

منبع: شرح فارسی اسفار جلد سوم