کد ثبت علمی:۴۳۰-۶۱۰-۳۴۹۰۴۰۴۰۱۷-۱۶۷۹

آن‏که در منزل یقظه قدم نهاد و عارف به منطق وحى است، براى او شایسته است که یک دوره قرآن کریم را به دقّت به این عنوان قرائت کند:

اسمائى را که پروردگار متعال بدانها خویشتن را وصف مى‏فرماید و نیز آنچه را ملائکه او را بدانها نداء مى‏کنند و نیز دعاى انبیاء و اولیاء را که خداوند سبحان در پیش‏آمد شدائد اوضاع و احوال آنان از زبانشان نقل فرموده است که در آن شدائد احوال و اوضاع خداى تعالى را به اسمى خاصّ و دعائى مخصوص خوانده‏اند انتخاب کند.

چه اینکه نمونه آن شدائد احوال بر دیگران به فراخور قابلیّت و شرائط زمانه و روزگار آنان پیش میاید، و کأنّ هریک از آن اشخاص و حالات عنوان نوعى دارد که در هرکوره و دوره و در هر عصر و زمان در دیگران طورى ظهور و بروز مى‏نماید، این کس نیز در پیش‏آمدهاى زندگى خود که مشابه با آن حالات است خداوند را بدان اسم و دعا و ذکر و مناجات بخواند و آن را وسیلت نجات و سعادت خود قرار دهد چنانکه از تدبّر و غور در بسیارى از آیات، و تأمّل و دقّت در بسیارى از روایات حثّ و تحریص بدین دستور العمل استفاده مى‏شود، و رساله «نور على نور در ذکر و ذاکر و مذکور» ما را درین مطلب اهمّ، اهمیّت بسزاست.

مثلا چون انسان یونسى مشرب شده است خداى جلّ جلاله را به ذکر یونسى‏ بخواند که: لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ. و چون ایّوبى مشهد شده است حق تعالى را به نداى ایّوبى نداء کند که:

أَنِّی مَسَّنِیَ الضُّرُّ وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ‏ و على هذا القیاس.

منبع: صد کلمه در معرفت نفس و گنجینه گوهر روان