حال روحانی حضرت علامه در زمان سرودن این ابیات
حال روحانی حضرت علامه در زمان سرودن این ابیات
شود مرغ حق آن فرزانه سالک که با ذکر حق است اندر مسالک
مسالک جمع مسلک به معنى راه و روش و طریقه است . ذکر حق را نیز در نزد اهل حق شاءنیت خاص است .
هلال اینک بود با من مقابل که هوش از سر برد آرامش از دل
ز تقدیر عزیز است و علیم است که شکلش همچو عرجون قدیم است
اشارت است به آیات ۳۹ و ۴۰ سوره یس : و الشمس تجرى لمستقر لها ذلک تقدیر العزیز العلیم و القمر قدرناه منازل حتى عاد کالعرجون القدیم . هلال که جمع آن اهله و اهالیل است ماه نو شب اول الى شب سوم یا الى شب هفتم – هلال دو شب آخر ماه یعنى بیست و ششم و بیست و هفتم و دیگر شبهاى قمر خوانند. عرجون – عراجین ج خوشه خرما یا خشک و کج و یا بن و آن گیاهیست شبیه سماروغ – درخت کج شده شاخهاى بریده از وى و منه قوله تعالى حتى عاد کالعرجون القدیم . (فرهنگ جامع )
هوا از بس که صاف است و زلال است فضا از بس که آرام است و لال است
در مورد ابیات مذکور حضرت مولى فرموده است : ((وقتى به بیت دهم در مورد سالک فرزانه و ذکر حق رسیدم که در حال سرودن آن بودم ، در روستاى ییلاقى ایراء لاریجان بودم و هواى آن روز بسیار صاف و زلال بود و داشت غروب مى شد که هلال ماه که همان اوائل ماه بود پیدا شد و من به مشاهده جمال دلرباى هلال و آن هواى صاف آن غروب بودم که سرودن بیت دهم پیش آمد؛ در همان حال ، مرغ حق را که همان سالک فرزانه و ذکر ((یا حق )) او است و مرغ چمن را و به حرف در آمدن آن در حال دیدار چمن را به خودم و دیدن هلال و آن زیبایى و هواى صاف و زلال تنظیر کردم . چون همینطور بطور مداوم زبان باز شده بود که هلال و آن هواى زلال را ناز مى کردم و مى گفتم هلال هلال ، چه زیبا است و هوا هم چقدر صاف و زلال …))
منبع: شرح دفتر دل-شارح:استاد صمدی آملی
پاسخها