قطعا بسم الله …یک جزء و آیه اى از سوره ۲۷ نمل هست بلکه در آن سوره دو آیه آن را تشکیل داده است ، و در هر سوره اى بسم الله یک آیه بشمار مى رود و لذا اگر شخصى در نماز، چه فریضه باشد یا نافله ، آن را نخواند نمازش باطل است . و واجب است در نمازهائى که لازم است مرد حمد و سوره را بلند بخواند بسم الله نیز بلند خوانده شود و در نمازهائى که باید حمد آهسته خوانده شود مستحب است بسم الله بلند خوانده شود، و عقیده اصحاب ما امامیه بر این است ، ولى میان فقهاء مسلمین اختلاف است اگر چه بیشتر از آنان با این نظریه موافقند بلکه آن عقیده بیشتر علماء گذشته است اگر نگوئیم همه .

اجماع

نویسنده تفسیر المنار گوید: همه مسلمین بر این عقیده اند که بسم الله الرحمن الرحیم از قرآن است و یک جزء آیه از سوره نمل مى باشد و نسبت به جایگاه آن در بقیه سوره ها اختلاف دارند، گروهى معتقدند که یک آیه از هر سوره مى باشد و این نظریه دانشمندان پیشین از اهل مکه است چه فقهاء و چه قرائشان و ابن کثیر و اهل کوفه و از ایشان است عاصم و کسائى از قراء، و بعضى صحابه و تابعین از اهل مدینه و شافعى در الجدید و پیروان او، و ثورى ، واحمد در یکى از دو قولش و امامیه . و از محدثین ایشان از علماء تابعین که این قول از آنان روایت گردیده عبارتند از: سعید بن جبیر و عطا و زهرى و ابن المبارک . و قوى ترین دلیلشان بر آن اجماع صحابه و اشخاص بعد از آنان است که همگى در قرآنهائى که نوشته اند بسم الله را در آغاز همه سوره ها آورده اند جز سوره برائت ، با این که دستور داریم که هر چه از قرآن نیست از مصاحف زدوده شود. و به همین علت آمین را در اخر سوره حمد ننوشته اند. و احادیثى هم وارد شده که این عقیده را اثبات مى کند، از آن جمله حدیثى است که مسلم آن را در صحیح خود از حدیث انس در آورده است که گوید: یک وقت پیامبر خدا (ص ) فرمود: هم اکنون سوره اى بر من نازل گردید و هنگامى که شروع بخواندن کرد ابتدا فرمود: بسم الله الرحمن الرحیم . ابوداود به اسناد صحیح از ابن عباس روایت کرده : که پیامبر خدا، جدا شدن سوره اى از سوره دیگر را نمى شناخت و در روایتى پایان یافتن سوره اى را نمى دانست تا این که بسم الله الرحمن الرحیم براو نازل مى گشت . و این حدیث را حاکم هم در مستدرک آورده و گفته است صحیح است بر شرط شیخین . دارقطنى از حدیث ابوهریره روایت کرده که گوید: پیامبر خدا (ص ) فرمود: هر گاه خواستید را بخوانید بسم الله الرحمن الرحیم را هم بخوانید، زیرا سوره حمد ام القرآن و سبع المثانى و بسم الله الرحمن الرحیم یکى از آیات آن مى باشد. از علماء مدینه مالک و غیر او، و از علماء شام اوزاعى و دیگران ، و از قراء بصره ابوعمر و یعقوب معتقدند به این که بسم الله یک آیه جداگانه ایست که براى بیان سرآغاز سوره ها و جدائى انداختن بین آنها نازل گشته ، و حنفیه هم به همین قول معتقدند. از قراء کوفه حمزه و طبق روایتى که از احمد نقل شده گفته اند بسم الله آیه اى از سوره فاتحه الکتاب است نه سوره هاى دیگر در این جا اقوال دیگرى هست که مخالف با قواعد است و پیروى ندارد.مى گویم : براى آن گروه اندک که قائلند بر آن که بسم الله یک آیه است و فقط یک نوبت نازل شده دلیل قاطعى وجود ندارد که در حساب آید و اگر حجتى هم بیاورند بدون شک و تردید باطل است و لغزاننده .

منبع:رساله قران هرگز تحریف نشده است