برادرم! نعمت بیداری روزی هر بی سر و پا نمی شود.این پیک کوی وفا با هر دلی آشنا نمی گردد.هر مشامی این نسیم صبا را بویا نمی شود. هر زبانی به ذکر آن گویا نمی گردد. بیداری ، می تلخ وش است. با هرکامی سازگار و گوارا نیست ، چه ام الخبائث است هر که آن را نوشیده است، بلکه اندکی از آن چشیده است از مشتهیات نفسانی حتی از حور و غلمان چشم پوشیده است و دست کشیده است.

((واستقم کما امرت)) که (( ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکه)). چه خواهی که نداری و برای تو نیست؟ اگر طالب مقام محمودی ، (( و من اللیل فتهجد به نافله لک عسی ان یبعثک ربک مقاما محمودا)) اگر عاشق مقام شهودی (( او لم یکف بربک انه علی کل شیء شهید)).
اگر دستورالعمل خوراک خواهی همه ی ما بر سر سفره ی عالم غیر معلمیم. میدانیم که چه کاره ایم. احتیاج به دستور نداریم. شیخ اجل سعدی گوید:
” حکیمان دیر دیر خورند و عابدان نیم سیر و زاهدان تا سد رمق و جوانان تا طبق بر گیرند ، و پیران تا عرق کنند ، اما قلندران چندان که در معده جای نفس نماند و بر سفره روزی کس.” جوانا ، خدا پیرت کناد ! ببین تا از کدامین صنفی؟ خدای عز و جل فرماید:(( وکلوا واشربوا ولاتسرفوا انه لا یحب المسرفین))
آخر سوره مبارکه فرقان از (( عباد الرحمن )) تا پایان آن را بخوان و نصب العین خود گردان (( لعل الله یحدث بعد ذلک امرا )) .کتمان را تشدید کن و پیمان را تسدید. مواظب مراقب باش و مراقب حضور و عبادت تا عبدالله شوی ، عندالله شوی و مشمول کریمه ی (( ان المتقین فی جنات و نهر . فی مقعد صدق عند ملیک مقتدر )) گردی.
مردی به آفتاب یمنی اویس قرنی گفت: ” مرا اندرزی ده ! ” آن جناب گفت ” فر الی الله ” این کلام کامل را از کتاب الله اقتباس کرد که نوح نبی علیه السلام به مردم فرمود: (( ففروا الی الله ))
یک نَفَس از نفس ایمن مباش که دشمنی سخت رهزن و رهزنی سخت دشمن است. همواره در کمین است و اقتضای طبیعتش این است. از شهوت و از شهرت بپرهیز و از معاشر ناجنس به خصوص از نفس بگریز.

دائما طاهر باش و به حال خویش ناظر باش و عیوب دیگران را ساتر باش. با همه مهرابن باش و از همه گریزان باش یعنی با همه باش و بی همه باش. خداشناس باش ، در هر لباس باش. ببین تا چه اندازه به قرآن قرب داری . رسول الله فرمود ان هذا القرآن مادبه الله . بنگر بهره ات از این مادبه تا چه حد است.از امل چشم بپوش و در عمل کوش . مرد جستجوی باش نه گفتگوی.از دریا بخواه نه از جوی. از فضول کلام چون فضول طعام دست بدار. سبک بار باش نه سبک سر و سبک سار.
خروس در سحر به ذکر قدوس سبوح در خروش است ، کم از خروس مباش. چون به خروش آمدی بدان که بهترین عطای دوست لقای اوست.

منبع: نامه ها برنامه ها