(( قبر )) ، در لغت به معناى غلاف است ، چنانکه شاعرى گفته : (( خط بها قبرا لابیض ماجد )) قبر دنیوى مادى ، معروف و معلوم است ، و بدن مادى دنیوى نیز نوعى قبر مى باشد. همچنین بدن صورى برزخى نیز قبر بوده ، غبارهاى شواغل ضاغطه نفس نیز خود، قبرى هستند. همین طور صور تجسم اعمال که در عالم برزخ ، بر روح محیطند. در این نشات ، قبور، متشابه اند و در آخرت ، متخالف . متشابه را دو معناست :
یکى قبور خاکى ، که انسان من حیث هو انسان در آن مقبور نیست ؛ اگر چه امکان اشراف بعضى از نفوس کامله را بر کسى که در آن مقبور است نمى توان انکار کرد، و اطلاق قبر بر این حفره از باب توسع در تعبیر مى باشد.
معناى دوم آن که ، آنها متشابهند به این معنى که افراد انسان ، نوعى واحد است و آن قبور، در صدق معناى انسان بر آنها از جهت صورت ، متماثلند. خداوند سبحان مى فرماید: (( و ما انت بمسمع من فى القبور )) قبر حقیقى انسان ، خارج از او نیست ؛ بلکه داراى مراتبى است . پس در این نشات ، افراد متشابه اند و در آخرت داراى انواعى متخالف . از این روست که قبرى ، روضه اى از ریاض بهشت است و قبرى دیگر، حفره اى از حفره هاى دوزخ : (( و اذا القبور بعثرت ))

منبع: عیون مسائل نفس و شرح آن ، ج ۱، ص ۴۴