فرمایش امام صادق علیه السلام را به خاطر بیاورید که فرمود: ما اکثر الضجیج و العجیج و اقل الحجیج
ضجیج کسى است که به تلبیه گفتن ناله و زارى کند. و عجیج آن که به تلبیه گفتن بانگ و فریاد بر آورد.
امام فرمود: ناله و زارى کننده و بانگ و فریاد برآرنده تلبیه چه بسیارند و حاجى چه کم ؟!
(ابا محمد) از امام صادق علیه السلام مى پرسد: فضل ما بر مخالف ما چیست که سوگند به خدا، مرد را (مخالف را) مى بینم دل آسوده تر و مال دارتر و خوش زندگى تر و نیکو حال تر و به بهشت آزمندتر است ؟
امام علیه السلام در پاسخ خاموشى گزید تا به سرزمین ارطح رسیدیم ، مردم را دیدم که ناله و زارى شان به سوى خدا بلند است ، امام به من فرمود: اى ابا محمد! آیا مى شنوى ، آنچه را من مى شنوم ؟
گفتم : ضجه مردم را به سوى خداوند مى شنوم .
امام فرمود: ناله و زارى کننده و بانگ و فریاد بر آورنده به تلبیه چه بسیارند و حاج چه کم : سوگند به آن کسى که محمد صلى الله علیه وآله را به پیغمبرى برانگیخت و روح او را به سوى بهشت شتافتن فرمود: خداوند نمى پذیرد مگر فقط از تو و از یاران تو.
پس گفت : امام علیه السلام دست به رویم مالید، و نگاه کردم ؛ دیدم بیشتر مردم خوک و درازگوش و بوزینه اند، مگر مردى پس از مردى .

منبع:فضایل و سیره چهارده معصوم در اثار علامه حسن زاده آملی