مرحوم صدوق در کتاب توحید در تفسیر قل هو الله احد از امام باقر علیه السلام نقل مى کند که فرمود: قل ، یعنى آنچه را که با این حرف به او وحى کردیم و خبر دادیم ، ظاهر ساز! تا کسى که در او اطاعت و شنوایى است و گواه بر توست ، با آن هدایت شود.
هو، اسم کنایه اى است ؛ که بر غایب اشاره دارد. ها، تنبیه است بر معنایى ثابت ، و واو، اشاره به آن چیزى است که ، غایب از حواس است . چنان که هذا، اشاره به آن چیزى است که نزد حواس حاضر است . کفار به بتهاى شان به هذا که براى حاضر است اشاره مى کرده و مى گفته اند:
این ها (هذه ) خدایان محسوس و قابل درک با چشم ما هستند؛ تو نیز اى محمد! به خداى خود که مردم را به او مى خوانى ، اشاره کن ! تا او ببینیم و درک کنیم و خدایى را جز او به خدایى نگیریم .
پس در این هنگام ، خداوند متعال سوره قل هو الله احد را نازل کرد.
لذا ها، براى تثبیت ثابت ، و واو اشاره است به کسى که از دیدگان و حواس ‍ غایب است ؛ چه خداوند بالاتر از این است ؛ چون او مدرک ابصار و مبداء حواس است .منبع:فضایل و سیره چهارده معصوم در اثار علامه حسن زاده آملی