‏ما و قرآن و تو خود هر دفترى خواهى گزین‏

زانکه لااکراه فى الدین است حکم عقل و دین‏

ره بکوى یار بردم بى نشانى از کسى‏

سر بدست دوست دادم در جهانى پیش از ین‏

دردها دیدم ندیدم هیچ دردى چون فراق‏

مر مرا زین درد باشد اشک و آه آتشین‏

وهم ظاهر بین چه داند آنچه را مى یابدش‏

روح قدسى در مقام قرب رب العالمین‏

بحث مفهومى چه سودى بخشدت بى علم عین‏

سایه بینى و ندانى رتبت حق الیقین‏

عقل ره پیمود اما از بزوغ و از افول‏

عشق فریادش بر آمد لااحب الافلین‏

یکدل و دلدار دارى در صراط مستقیم‏

راههاى دیگر است و دیوها اندر کمین‏

حسن صورت را نگر در صنعت ماء مهین‏

هم بصورت آفرین و هم بصورت آفرین‏

در رحم بودى جنین و آمدى در این جهان‏

این جهان با آن جهان هم در مثل باشد جنین‏

سیر آفاقى چه باشد ار ندارى انفسى‏

بى حضور دل چه مى خواهى ز تعفیر جبین‏

زیج و اسطرلاب و ربع و لبنه و ذات الحلق‏

یعنى اندر عرصه سمع الکیانى ذره بین‏

بعد از این دست من و دامان آن رشگ پرى‏

زین سپس چشم من و احسان آن حسن آفرین‏

با حسن از درس عشق و عاشقى میگو سخن‏

حیف باشد خوردن حنظل بجاى انگبین‏

منبع:دیوان اشعار علامه آیت الله حسن حسن زاده طبری املی