باز از یاد تو در سوز و گداز آمده ام‏

به گدایى به سر کوى تو باز آمده ام‏

چه مرادى که مریدى چو تو نادیده کسى‏

چه مریدى که زنازت به نیاز آمده ام‏

تو که نزدیکتر از من به منى مى دانى‏

که من خسته دل از راه دراز آمده ام‏

همه جا کعبه عشق است و من از دعوت دوست‏

تا بدین کعبه در خاک حجاز آمده ام‏

سمت رندى خود را به دو عالم ندهد

که نه چون شیخ ریا شعبده باز آمده ام‏

برگ یاسان من امید عطا پاشى تو است‏

از خطا پوشیت اى بنده نواز آمده ام‏

در سیه چال فنا شش جهتم جال بلا

زان نشیب از کرم تو به فراز آمده ام‏

سفره رحمت گسترده تو خواند مرا

بر سر سفره بازت به جواز آمده ام‏

طاق ابروى توام حاجب ذاتست و صفات‏

که به محراب عبادت به نماز آمده ام‏

پرده افکنده هزاران و چه بنمود و نمود

که درین پردگى خلوت راز آمده ام‏

طایر قدسى ملک و ملکوتست حسن‏

حیف چون صعوه که در چنگل باز آمده ام

منبع:دیوان اشعار علامه حسن زاده آملی