کشف محمدى (ص)

 

 

کشف محمدى گرت بارقه اى عطا کند

 

 

ناطقه ادعاى از لو کشف الغطا کند

 

 

نفس نفیس احمدى جامع لوح سرمدى‏

 

 

نفث صد و چهارده سورت دلگشا کند

 

 

نور ولایت ولى وصى مصطفى على‏

 

 

فسحت عرصه دلت نزهت ماسوا کند

 

 

سورت هل اتى بسر غایت صورتش دهد

 

 

طلعت طینت تو را فضه هل اتى کند

 

 

درد مجازى آن بود چاره او دوا کند

 

 

درد حقیقى آن بود چ‏اره او دعا کند

 

 

این همه لطف خواجه بابندگى مجاز است‏

 

 

ار به حقیقت آن بود خواجه به ما چه ها کند

 

 

هر که لسان قال او وفق زبان حال او

 

 

 حاجت خود ادا کند حاجت او روا کند

 

 

مظهر اسم هادى است آن که تو را صفا دهد

 

 

کیست مضلت آنکه دور از صفت صفا کند

 

 

چشمه خورنه در خور شب پرده چشم آمده است‏

 

 

سر قدرکه یاردش عرضه بر ملاکند

 

 

غافر و تائب آمدند طالب مذنب از ازل‏

 

 

بى شمر اسم حق همى این سمت اقتضا کند

 

 

تشنه بسوى آب و خود تشنه است آب‏

 

 

خدا گدا گدا کند گدا خدا خدا کند

 

 

مایه عزت حسن آمده لطف ذوالمنن‏

 

 

هر چه بدو قدر دهد هر چه بر او قضا کند

 

منبع:دیوان اشعار علامه حسن زاده آملی