امیر المومنین على (علیه السلام ) فرمود: (( حق على العاقل العمل للمعاد و الاستکثار من الزاد؛ خردمند را سزد که در دنیا به کار آخرت پردازد و توشه و ذخیره براى آن جهان بسیار بر دارد. ))
(( شرح )) چون مرگ انسان یعنى انتقال و سفر او به جهان دیگر حتمى است ، پس عاقل غافل از این معنى نباشد و دائم به فکر روز مراجعتش به وطن اصلى است که آن جا ملک باقى و سراى ابدى است ؛ لذا به کار عمل و معرفت و عمل صالح و احسان به خلق که ذخیره و توشه آخرت است مى پردازد، در کلمه دیگر مى فرمودند: (( ثوب العلم یخلدک و لا یبلى و یبقیک و لا یفنى ؛
لباس علم و تقوى همیشه نو و مخلد و ابدى است و کهنه نمى شود و در عالم بقا بر تن توست و هرگز فانى نگردد. ))
آخرت : یعنى سراى دیگرى است که پس از مرگ بدان منزل مى رویم و آن جا را تمام انبیاء و اولیاء و حکماى الهى با دلیل و برهان واضح بر خلق ثابت کرده اند و آیات قرآن و سخنان على (علیه السلام ) در نهج البلاغه و در سایر اخبار و ادله حکماى اسلام و غیره همه بر آن متفقند، انبیاء و اولیاء دیده اند و حکماى الهى و علماى ربانى به مقام علم الیقین و عین الیقین رسیده اند.

منبع:حکمت عملى یا اخلاق مرتصوى ، ص ۱۴۳-پندهای حکیمانه ج ۳