عالمى در جمعى گفته بود: من از خدا داراترم !
همه او را سرزنش کرده ، طردش نمودند، اما او محکم ایستاده بود و همین ادعا را تکرار مى کرد و بالاخره از او توضیح خواستند، گفت : خدا مرا دارد و من خدا را. آیا من دارتر از خدا نیستم !!
خوب این یک شیرین کارى و یک شیرین زبانى لطیف است که شاید ظاهرش ، موهم باشد.
نه آقا، عرفان بالله جان دین ، سر دین است ، گویند عالمى گربه اى داشت ، در اثر تکرار عبادت و نماز، هر موقع که او به نماز مى ایستاد، گربه هم رکوع و سجود مى کرد، بعد گفتند: کرامت این عابد همین است !توجه به اصل قضیه نکردند.
باید دقت کرد، باید تعلیم دید و درس خواند. باید پیش استاد رفت . چه شده است که ما در هر فن و حرفه اى ، پیش استاد مى رویم ، اما در معارف دین ، حاضر نیستیم پیش استاد هر فن و هر معرفت برویم و حقیقت را دریابیم .
باسوادها و درس خوانده ها، هیچ کدام مخالف عرفان اسلامى نیستند، از امام خمینى بگیر تا ملاصدراها و بوعلى ها و…

منبع:در محضر استاد حسن زاده آملى ، ص ۲۵.