آن که در حل مسائل مشکل، و فتح امور مبهم از قبیل ریاضیات عالى، و صنایع ظریف، بلکه در مطلق‏شئون احوال و افعال خود التفات نماید، بر وى روشن است که با اضطراب نفس و پریشان خاطرى، امرى به وقوع نمى پیوندد، آنگاه که نفس از اضطراب بدر آمد و اطمینان یافت به مقصود خود نائل مى شود، همچنین در سلوک روحانى نفس مضطرب طرفى نمى بندد، و چون مطمئن شد، مطمئن شدن همان و مخاطب به خطاب:
یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّهُ ارْجِعِی إِلى‏ رَبِّکِ راضِیَهً مَرْضِیَّهً فَادْخُلِی فِی عِبادِی وَ ادْخُلِی جَنَّتِی شدن همان.
أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ.