راقم گوید: در شب چهارشنبه بیست و نهم جمادى الاولى سنه ۱۴۰۵ه‍ ق : اول اسفند ۱۳۶۳ ه‍ ش چون پاسى از شب بگذشت ، مزاج بناى بهانه را گذاشت بالاخره تعشى خفیفى حاصل شد ولى از بیم آن تا دوازده نصف شب بیدار بودم و با خواب جنگیدم و براى هضم غذا صبر کردم و اکثر در حیاط قدم مى زدم بعد خواب شیرین بود و رؤ یاى شیرین تر که به زیارت حضرت ثامن الحجج على بن موسى الرضا علیهم السلام تشرف حاصل کردم در ابتدا به اشارت تفهیم فرمود که چرا کمتر خودت را به ما نشان مى دهى ، و پس از آن به عبارت تصریح فرمود که ما ضامن چشم توایم . الحمدلله که از این بشارت آن ولى الله اعظم که به لقب ضامن هم شناخته شده است ، برایم یقین حاصل است که هر دو کریمه من تا آخرین دقایق عمرم بینا خواهند بود، چون ضامنشان معتبر است . چنان که مشمول الطاف دیگر آن حضرت نیز بودیم و هستیم .