توبه حقیقی

کسى که طالب بصیرت باشد ، همواره در توبه است والا دیگر طالب بصیرت نخواهد بود.سخن گوارا و گران بهاى آقایم، استاد محمد حسن الهى (قدس سره) که فرمود: توبه حقیقى آن است که از خیر و شرت انابه کنى”
من اندکى اندیشیدم و سپس گفتم:” اما توبه از شر، حاجتى به بیان ندارد، و لیکن توبه از خیر چیست؟”
فرمود:” آنچه که ما ،آن را خیر مى پنداریم،مانند نماز و روزه و قرائت قرآن و درس گفتن و تحقیقات درسى مان و امثال آن، اگر براستى، آن را مورد تامل قرار دهیم، در خواهیم یافت که همگى ناقص و غیر کاملند، پس بر شخص بینا ، واجب است که از این اعمال ناقص نیز توبه کند، و قصد نماید که آنها را بر وجه کاملى که مقبول خداوند است به جاى آورد.”
پس آنچه خیر پنداریمش، در واقع خیر نیست ، و خوشا به حال آن کس که بر توبه از آنچه که آن را خیر مى پنداشته است توفیق یابد و به آنچه که خیر حقیقى است بپردازد.
منبع: رساله لقاالله