ای بنده ی خدای ! به خود آی و در حضور و مراقبت می کوش. ندانم کدام ذره ی بی مقدار در خواب غفلت است تا بنی آدم غافل باشد ! اگر چه هیچ ذره ای بی مقدار نیست.

((یا ایها الانسان ما غرک بربک الکریم الذی خلقک فسواک فعدلک فی ای صوره ما شاء رکبک )).قرآن کریم صورت حقیقیه انسان کامل است و صراط مستقیم که (( یهدی الی الرشد))،((یهدی للتی هی اقوم)).بیدار باش،از تن آسایی بر کنار باش.

کام حیوانی را به بی زبانها گذار.تو که مشمول((الرحمن علم القرآن خلق الانسان علمه البیان)) هستی،اهل بیان باش.خاموش باش تا گویا شوی.چشم ببند تا بینا شوی.رسول خدا فرمود:”غضوا ابصارکم تروا العجایب .”
به خویشتن خطاب میکنم: ای همبازی اطفال، ای سرگرم به قیل و قال، ای اسیر اصطبل و علف، ای دور از سعادت و شرف، ای محبوس در لظای هوی، ای محروم از جنت لقا، عمر به بی حاصلی و بوالهوسی گذشت. چه شود گر به خود آیی و ببینی چه کسی؟((بل توثرون الحیاه الدنیا و الاخره خیر و ابقی))، ((کلا بل تحبون العاجله و تذرون الاخره)).ندانم چه کسی به در خانه ی دوست رفت و ناامید برگشت ؟

چه کسی سوز دلش به التهاب آمد و برد الیقین عشق التهابش را فرو ننشاند؟

در به روی همه باز است. دربان ندارد. تعیین وقت لازم نیست. هیچ عنوان و رسم نخواهد جز اینکه :

راهرو چه زن و چه مرد ، چه آسیه و چه مریم ، چه جنید و ابراهیم ادهم

منبع : نامه ها برنامه ها