بنگر به سخن امام صادق علیه السلام ، که ثقه الاسلام کلینى در کافى به اسنادش از جمیل بن دراج نقل کرده است و که آن حضرت فرمود:
اگر مى دانستند که در معرفت خدا چه فضلى است ، چشمان خود را به متاع و نعمتهاى دنیا، که دشمنانشان از آن بهره مند هستند نمى دوختند، و تمام دنیاى آنان از آنچه پاى بر آن مى گذارند برایشان پست تر مى نمود و از نعمت معرفت خداوند بهره مند مى گشتند و لذات آنرا مى چشیدند؛ چون لذت آن کس که با اولیا خدا، در باغ هاى بهشت به سر مى برد. معرفت خدا انیس هر وحشتى و رفیق هر تنهایى و نور هر تاریکى و توان هر ضعفى و شفاى هر دردى است .
پیش از شما مردمى بودند که کشته مى شدند و سوزانده مى گشتند و با اره بریده مى شدند، زمین با همه وسعتش بر آنان تنگ گشته بود؛ ولى از عقیده خود بر نمى گشتند. بدون این که مقابل هاى کنند و در برابر آن اذیتى به گروه مقابل برسانند؛ جز آنکه از آنان مى خواستند، که به خدا ایمان آورند. پس ، از خدا درجات آنان را براى خود مساءلت کنید و بر مصیبتهاى روزگار صبر نمایید.

منبع:فضایل و سیره چهارده معصوم در اثار علامه حسن زاده آملی