یکى از ذخایر علمى و گنجینه هاى حقایق الهى و معارف اسلامى ، صحیفه کامله سیدالساجدین امام على بن الحسین علیه السلام است که تالى بلکه عدیل نهج البلاغه است ، و آن را زبور آل محمد صلى الله علیه وآله و انجیل اهل بیت لقب داده اند .. بر این صحیفه مکرمه به عربى و فارسى چندین شرح و تعلیقه و ترجمه از دانشمندانى بزرگ نوشته اند، از آن جمله شرحى به عربى به نام ریاض السالکین در پنجاه و چهار روضه به عدد ادعیه صحیفه به قلم تواناى عالم جلیل صدر الدین على بن احمد بن محمد معصوم حسینى متوفى ۱۱۲۰ هجرى قمرى معروف به سید علیخان شارح صحیفه است .
این شرح ، بزرگ ترین و بهترین شرحى است از هر حیث که تاکنون بر صحیفه کامله نوشته شده است . دو تن از اساتید ما: یکى علامه حاج میرزا ابوالحسن شعرانى ، و دیگر عارف متاءله حاج میرزا مهدى الهى – قدس ‍ سرهما – صحیفه را به فارسى ترجمه کرده اند .
علاوه اینکه جناب شعرانى را بر آن ، تعلیقات ارزشمند است . شارح مذکور را، در چندین جاى شرح نامبرده ، در تجرد نفس ناطقه و بقاى آن پس از انصراف آن از بدن مطالبى به غایت مفید است . از آن جمله ، در آخر روضه چهارم ، در آخر دعاى چهارم صحیفه ، که امام علیه السلام در درود بر پیروان رسولان و تصدیق کنندگان آنان انشاء فرموده است ، آنجا که فرماید: و تهون علیهم کل کرب یحل بهم یوم خروج الانفس من ابدانها ؛ یعنى خدایا! با آنان درود فرست ، درودى که هر اندوهى را که بر ایشان در روز به در شدن جانها از تنهایشان وارد مى آید آسان کنى .

منبع:فضایل و سیره چهارده معصوم در اثار علامه حسن زاده آملی