یکى از محبان امام رضا علیه السلام را بعد از شهادت وى حبس نمودند، و زنجیر گران بر گردن و پایش نهادند، و او را در خانه اى که حبس نموده بودند آتش زدند، که دایم مناقب امام گفتى ، و درهاى مدح اولاد رسول سفتى ، بعد از امر سوختن خانه چون آن فقیر بى گناه از این حال آگاه شد مناجات نمود که یا رب به حق آن امامى که انگور زهر آلود چهره به باغ شهادت گرد آلود کرد، و به حق رضاى آن رضا که به تقدیر تو موافق گشته و به داغ دورى فرزندان و مفارقت جان راضى شد، مرا از این بند گران خلاصى ده ، و آتش ‍ سوزان را به محبت اولاد خلیل خود بر من گلستان کن ، همان دم به کرم مجیب دعوه المضطرین (الدعاء) بندهاى آهن چون موم نرم گشت ، و از آن آتش بلا به خاک جسم آب محبت زده ، چون باد از آن ورطه خلاص شد که به یک سر موى وى مضرت برسید.

منبع:فضایل و سیره چهارده معصوم در اثار علامه حسن زاده آملی